Ελληνικός κινηματογράφος , η ιστορία του . . .

 

Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος αποτέλεσε 

& συνεχίζει να αποτελεί μεγάλη αγάπη

για μικρούς και για μεγάλους στην Ελλάδα . . .

Στην χώρα μας η ιστορία του κινηματογράφου αρχίζει το 1906 , αν και συχνά αναφέρεται ως έτος αρχής του το 1914.

Το 1906 κινηματογραφείται μια μικρού μήκους ταινία των Ολυμπιακών αγώνων που διεξάχθηκαν τότε.

Το 1907 έγινε μια ακόμη ταινία του είδους αυτού που παρουσίαζε τον εορτασμό της ελληνικής Εθνικής επετείου.

Το 1911 ο Κώστας Μπαχατώρης παρουσίασε το κωμειδύλλιο του Περισιάδη ” Γκόλφω ” .

Το 1912 ιδρύθηκε η πρώτη κινηματογραφική εταιρία , η Αθηνά Φιλμ και η πρώτη της ταινία ήταν ένα μικρό ντοκιμαντέρ γύρω από τη ζωή των νεαρών Ελλήνων πριγκίπων.

Το 1913 η ίδια εταιρία παρουσίασε μία σειρά μικρών κωμωδιών τύπου μπουρλέσκ , με πρωταγωνιστή τον δημοφιλή κωμικό Δημητρακόπουλο.

Το 1916 ιδρύθηκε μία δεύτερη κινηματογραφική εταιρία , η Άστυ Φιλμς , που τον ίδιο χρόνο παρουσίασε την κωμωδία με τίτλο ” Η προίκα της Αννούλας ” .

Ακολούθησαν τα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που σταμάτησαν μέχρι το 1920 την εξέλιξη του ελληνικού κινηματογράφου.

Το 1921 ο Γαζιάδης παρουσίασε την ταινία ” Ελληνικό θαύμα ” , όπου χρησιμοποίησε Ρώσους ηθοποιούς.

Το 1926 δημιουργείται από τους αδελφούς Γαζιάδη μια νέα εταιρία , η Νταγκ Φιλμς.

Το 1927 η Νταγκ Φιλμς παρουσιάζει την πρώτη ταινία της που ήταν το ” Έρως και κύματα ” .

Το 1939 παρουσιάζεται μια ικανοποιητική ελληνική ταινία στον τομέα του ομιλούντος κινηματογράφου , που γυρίστηκε από τον Φιλοποίμενα Φίνο. Ήταν το ” Τραγούδι του χωρισμού ” , με πρωταγωνιστή το Λάμπρο Κωνσταντάρα , τον Αλέκο Λειβαδίτη , τη Λίντα Μιράντα και την Ευτυχία Δανίκα. Η ταινία αυτή ήταν το πρώτο ελληνικό έργο που γυρίστηκε με συγχρονισμένα μηχανήματα εικόνας και ήχου.

Τα χρόνια του πολέμου και της κατοχής 1940 – 1944 δεν άφησαν περιθώρια εξέλιξης στον ελληνικό κινηματογράφο , έδωσαν όμως υλικό και θέματα στους σεναριογράφους και τους σκηνοθέτες του μεταπολέμου.

Το 1942 ιδρύθηκε η Φίνος Φιλμς , η οποία κατόρθωσε να παρουσιάσει αξιόλογη δουλειά.

Μετά την απελευθέρωση ιδρύονται δύο αρκετά συγχρονισμένα στούντιο : το Άλφα στα Μελίσσια και της Ανζερβός στη Φιλοθέη. Διαθέτουν την αναγκαία έκταση και σύγχρονο εξοπλισμό καθώς και ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό.

Οι εταιρίες παραγωγής γίνονται συνεχώς περισσότερες . . .

Την Φίνος Φιλμς , που εμφανίστηκε πρώτη , καθώς και τις Ανζερβός , Νοβάκ ακολουθούν οι εταιρίες :  Παρθενών ,  Μεσόγειος , Π. Μήλας , Λαμπρινός , Τζαλ Φιλμς , Κ. Κονιτσιώτης , Γκρεγκ Τάλλας , Κώστας Καραγιάννης , Αφοί Καρατζόπουλοι , Ψαρράς -Ρουσόπουλοι – Λαζαρίδης , Δαμασκηνός – Μιχαηλίδης.

Αργότερα ιδρύθηκαν και άλλες αξιόλογες εταιρίες κινηματογραφικών ταινιών : Χρ. Σπέντζος , Ρεξ Φιλμ , Ακρόπολις Φιλμ , Όσκαρ Φιλμ , Ιωαννίδης Φιλμ , Νίκος Μαρκίδης , Παρθενών Φιλμ , Κορώνα Φιλμ , Αφοί Κυριακόπουλοι , Νίκος Σπέντζος , Νίκος Βαρβέρης κ.ά.

Σημαντικές ταινίες έδωσαν στον ελληνικό κινηματογράφο :

* ο σκηνοθέτης Γιώργος Τζαβέλλας με την ταινία ” Κάλπικη Λίρα ” κ. ά.

* ο σηνοθέτης & θεατρικός συγγραφέας Αλέκος Σακελλάριος με την ταινία ” Παπούτσι από τον τόπο σου ”  κ. ά.

* ο Γιάννης Δαλιανίδης , που σκηνοθέτησε τις καλύτερες μουσικές κωμωδίες , έδωσε και αρκετά δραματικά έργα όπως τον ” Κατήφορο ”  κ. ά.

* ο Μιχάλης Κακογιάννης με τη ” Στέλλα ”  , τον ” Αλέξη Ζορμπά ” και πολλές άλλες . . .

* ο Βασίλης Γεωργιάδης με ” Τα κόκκινα φανάρια ” κ.ά.

* ο Ντίνος Δημόπουλος με την ταινία ” Η Λίζα και η άλλη ” κ.ά.

* ο Κώστας Μανουσάκης με την ταινία ” Έρωτας στους αμμόλοφους ” κ.ά.

Τα τελευταία χρόνια φάνηκαν αξιόλογοι νέοι λογοτέχνες με κορυφαίο τον πολυβραβευμένο στο εξωτερικό Θόδωρο Αγγελόπουλο.

Άλλοι σκηνοθέτες που διακρίθηκαν στον ελληνικό κινηματογράφο ήταν οι  : Γιώργος Θεοδοσιάδης , Ντίνος Κατσουρίδης , Στέλιος Τατασόπουλος , Ανδρέας Λαμπρινός , Οδυσσέας Κωστελλέτος , Κώστας Ανδρίτσος , Ιάκωβος Καμπανέλλης , Ερρίκος Θαλασσινός , Ορέστης Λάσκος , Γιώργος Διζικιρίκης , Μίμης Φραγκιαδάκης , Όμηρος Ευστρατιάδης , Ρένα Γαλάνη , Κώστας Φέρης , Κώστας Λυχναράς , Άδωνις Κύρου , Δημήτρης Δαδήρας , Βαγγέλης Σειληνός , Γιώργος Πετρίδης και Άγγελος Θεοδωρόπουλος.

Στους εξαιρετικούς επίσης Έλληνες σκηνοθέτες που βελτίωσαν σημαντικά την ποιότητα της κινηματογραφικής μας παραγωγής αναφέρουμε τους : Δημήτρη Νικολαΐδη , Ροβύρο Μανθούλη , Τάκη Κανελλόπουλο , Παντελή Βούλγαρη , Νίκο Φώσκολο , Νίκο Κούνδουρο , Γιώργο Ζερβουλάκο , Σπύρο Καψάσκη , Τζαννή Αλιφέρη , Ηλία Μαχαίρα , Κώστα Στράντζαλη , Κώστα Καραγιάννη , Χρήστο Κυριακόπουλο , Δημήτρη Αθανασιάδη , Νίκο Τσιφόρο , Ερρίκο Ανδρέου , Παναγιώτη Κωνσταντίνου , Νέστωρα Μάτσα , Νίκο Αβραμέα , Μανώλη Σκουλούδη , Φρίξο Ηλιάδη , Δημήτρη Γαλάτη.

Η μουσική επένδυση στην ταινία είναι ένας επίσης βασικός παράγοντας για την τελειότητα του έργου.

Στις περισσότερες ελληνικές ταινίες , ο παραγωγός ή ο σκηνοθέτης χρησιμοποιούν συχνά παλαιούς ή νέους δίσκους ή φωνοταινίες με κλασικά ή μοντέρνα κομμάτια.

Στις φροντισμένες όμως ελληνικές ταινίες , η μουσική επένδυση ανατίθεται σε δόκιμους συνθέτες.

Τέτοιοι συνθέτες αναδείχθηκαν πολλοί και καλοί στον ελληνικό κινηματογράφο : ο Μάνος Χατζηδάκις , ο Χρήστος Μουραμπάς , ο Σταύρος Ξαρχάκος , ο Αργύρης Κουνάδης , ο Γιάννης Μαρκόπουλος , ο Γιώργος Κατσαρός , ο Μίμης Πλέσσας , ο Διονύσης Σαββόπουλος , ο Νίκος Πορτοκάλογλου κ.ά.

Μεγάλες επιτυχίες επίσης στη μουσική επένδυση και τα τραγούδια των ελληνικών ταινιών σημείωσαν και οι συνθέτες Μανώλης Χιώτης , Μίμης Μεταξάς , Αλέκος Σπάθης , Γεράσιμος Λαβράνος , Κώστας Κλάβας , Ανδρέας Οικονόμου , Ανδρέας Χατζηαποστόλου , Γιάννης Σακελλαρίδης , Απόστολος Καλδάρας, Γιάννης Παπαϊωάννου , Γιώργος Θεοδοσιάδης , Νίκος Μαμαγκάκης , Σπύρος Πιπεράκης , Χρήστος Λεοντής , Γιάννης Καραμπεσίνης , Μάνος Λοΐζος , Σταύρος Ρουχωτάς , Δημήτρης Καλκάνης , Γιάννης Συνοδινός , Γιάννης Σπανός , Τόλης Βοσκόπουλος , Πρόδρομος Τσαουσάκης , Ηρακλής Θεοφανίδης και Τόνια Καράλη.

Εκτός από τους προηγούμενους , αξιόλογη μουσική για ταινίες έχει γράψει και ο συνθέτης Γιάννης Χρήστου , που έγινε πολύ γνωστός στο εξωτερικό.

Τέλος , στους Έλληνες συνθέτες που έχουν γράψει με εξαιρετική επιτυχία τη μουσική πολλών ελληνικών και ξένων κινηματογραφικών ταινιών , περιλαμβάνεται και ο διαπρεπής μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης , που έχει επιβληθεί σε παγκόσμια κλίμακα.

Στον κινηματογράφο βέβαια προστίθεται και η ανάγκη της φωτογένειας και της κατάλληλης φωνής.

Στα πρώτα βήματα του ελληνικού κινηματογράφου εμφανίστηκαν : ο Βασίλης Λογοθετίδης , ο Κώστας Μουσούρης , η Κυβέλη , η Κοτοπούλη , ο Δημήτρης Μυράτ , ο Χριστόφορος Νέζερ κ.ά.

Στην κατηγορία των Ελλήνων ηθοποιών που διακρίθηκαν και στον ξένο κινηματογράφο συμπεριλαμβάνεται και ο Σπύρος Φωκάς.

Η Έλλη Λαμπέτη έγινε ιδιαίτερα γνωστή στο διεθνές κοινό με το ” Μια μέρα ο μπαμπάς μου ” του Γουέικμαν.

Οι ηθοποιοί της εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής είναι πολλοί : ο Γιώργος Φούντας , ο Αλέκος Αλεξανδράκης , ο Λάμπρος Κωνσταντάρας , ο Δημήτρης Χορν , ο Πέτρος Φυσσούν , ο Νίκος Κούρκουλος , ο Νίκος Ξανθόπουλος , ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ , ο Γιώργος Πάντζας , ο Γιώργος Κωνσταντίνου , ο Γιάννης Βόγλης , ο Φαίδων Γεωργίτσης , ο Τίτος Βανδής , ο Νίκος Τζόγιας και ο Μάνος Κατράκης.

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη δημιούργησε ένα σύγχρονο τύπο ενζενύ της οθόνης.

Ο τομέας των κωμικών ηθοποιών δεν υστέρησε.

Διακρίθηκαν οι : Χρήστος Ευθυμίου , Νίκος Σταυρίδης , Βασίλης Αυλωνίτης , Κούλης Στολίγκας και ο Μίμης Φωτόπουλος.

Από την πλευρά Ελληνίδων ηθοποιών της κωμωδίας πρέπει να αναφερθούν η Ρένα Βλαχοπούλου με πολλές επιτυχείς κινηματογραφικές εμφανίσεις και η Γεωργία Βασιλειάδου.

Υπήρξαν και αρκετοί άλλοι σκηνοθέτες , συνθέτες , ηθοποιοί ( όπως οι :  Ξένια Καλογεροπούλου , Μάρω Κοντού ,  Τζένη Καρέζη , Ζωή Λάσκαρη , Μάρθα Καραγιάννη , Νόρα Βαλσάμη , Σαπφώ Νοταρά , Ντίνος Ηλιόπουλος ,  Κώστας Χατζηχρήστος , Κώστας Βουτσάς , Σταύρος Παράβας, Σωτήρης Μουστάκας , Θανάσης Βέγγος , Κώστας Ρηγόπουλος , Αλέκος Τζανετάκος , Γιάννης Γκιωνάκης , Νίκος Ρίζος , Ορέστης Μακρής , Διονύσης Παπαγιαννόπουλος , Λαυρέντης Διανέλλος κ.ά. ) που χάρισαν το δικό τους κομμάτι ψυχής στον χώρο της έβδομης τέχνης , η πηγή του άρθρου είναι η βικιπαιδεία και εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι σκοπός του ήταν η αναφορά στα πιο σημαντικά σημεία της ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου τα οποία και απομόνωσα & σας παρουσίασα εδώ.  

πηγη:http://www.funday.gr/various/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84

  

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ-ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΘΕΡΙΝΑ

Οι πρώτοι χώροι στους οποίους παρουσιάζεται αμιγές κινηματογραφικό θέαμα είναι οι αθηναϊκές πλατείες. Αυτοί είναι φορητοί κινηματογράφοι που στήνονται στις πλατείες μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες και συνήθως για περιορισμένες προβολές αφού κινούνται από την Αθήνα στην επαρχία.

Σαν οι  πρώτοι σταθεροί θερινοί κινηματογράφοι στην Αθήνα μπορούν να θεωρηθούν αυτοί που στήθηκαν στα καφενεία της πλατείας Συντάγματος και του Ζαππείου και λειτούργησαν για πάνω από δέκα χρόνια. Το 1904 βασικά ξεκίνησαν οι συστηματικές προβολές και στα δύο αυτά σημεία που συγκέντρωναν έτσι κι αλλιώς  τον περισσότερο κόσμο της πρωτεύουσας.

Όπως αναφέρει το Εμπρός (11 Μαΐου) τριάντα κινηματογράφοι ετοιμάζονται να στηθούν το καλοκαίρι του 1907 σε διάφορες συνοικίες των Αθηνών. Και φυσικά τα θερινά θέατρα συνεχίζουν κι αυτά να περιλαμβάνουν κινηματογράφο σαν μια ξεχωριστή ατραξιόν.

ΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΟΝΤΑΙ

Το 1910 είναι μια σημαντική χρονιά για τον κινηματογράφο της πρωτεύουσας. Η μεγάλη ζήτηση που έχει ο κινηματογράφος σπρώχνει επιχειρηματίες να κάνουν σοβαρές επενδύσεις στη νέα τέχνη.

Το 1913 χτίστηκε το πρώτο χτίριο ειδικά για κινηματογράφο από τον μικρασιάτη επιχειρηματία και πρωτοπόρο κινηματογραφικό επιχειρηματία Ε Μαυροδημάκη. « Ήταν το «Παλλάς» που κατόπιν εγκρεμίσθη και εκτίσθη στο ίδιο οικόπεδο το μέγαρον Εφεσίου».

Το 1913 άνοιξε το «Νέον», Πατησίων 8, όπου το κατάστημα του Μαρούση.

Το 1913, ανοίγει το ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ στην οδό Πατησίων 12 από τον Π. Φλεγκενάιμερ. Του έδωσε αυτό το όνομα κάνοντας μια σύνθεση  από τα ονόματα  που είχαν δυο κόρες του: Ρόζα και Κλαίρη.

Το 1920, σύμφωνα με τον «Οδηγό της Ελλάδος» λειτουργούν οι παρακάτω κινηματογράφοι:

Χειμερινοί: Απόλλων (Σταδίου 20) Διευθ. Γ Αναστασιάδης, «Αττικόν» (Σταδίου 25) Διευθ. Κ. Εμπέογλου, «Παλλάς» (Σταδίου 24) Διευθ. Κ. Εμπέογλου, «Σπλέντιτ» (Σταδίου 22) Διευθ. Κ. Εμπέογλου, «Πάνθεον» (Πανεπιστημίου) Διευθ. Τ. Μάντακας, «Ροζικλαίρ» (Πατησίων) Διευθ. Κ. Καράς. Θερινοί: Ζαππείου, Καφεθυστιατόριο με ορχήστρα, δύο στην Πλατεία  Συντάγματος-Καφενείο Ζαχαράτου και Καφενείο Περιπτέρου, «Μουλέν Ρούζ» Αλυσσίδα-τέρμα Πατησίων με ορχήστρα και εστιατόριο.

Στην μόδα του κινηματογράφου υποτάσσεται το θέατρο Κοτοπούλη στην πλατεία Ομονοίας.

Το 1928 οι 5 κινηματογράφοι του 1913 έγιναν 16 χειμερινοί και 12 θερινοί.  Το 1938 οι χειμερινοί στην Αθήνα είναι 26 και οι θερινοί πάνω από 60.

Τη δεκαετία 1930-40 δημιουργούνται οι μεγαλύτεροι και πολυτελέστεροι κινηματογράφοι της χώρας. Είναι η εποχή που χτίζονται το Παλλάς και το Ρεξ στην Αθήνα. Ποτέ άλλοτε δεν φτιάχτηκαν όμοιά τους. Την μεταπολεμική περίοδο, απλώς πολλαπλασιάζονται χωρίς ποτέ να φτάσουν την μεγαλοπρέπεια των προγενέστερων.

Παραμονές του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, τον Σεπτέμβρη του 1939 συγκεκριμένα, λειτουργούν στην Ελλάδα 280 κινηματογράφοι, αριθμός σχεδόν διπλάσιος από αυτόν του 1935 (150 αίθουσες). Το ένα τρίτο από αυτούς βρίσκεται στην πρωτεύουσα. Η Αθήνα διαθέτει εννέα κινηματογράφους πρώτης προβολής, εικοσιπέντε δεύτερης ή συνοικιακούς και 65 θερινούς.

ΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Αμέσως μετά την κήρυξη του πολέμου, το πιο ενδιαφέρον κινηματογραφικό θέαμα για τους ανθρώπους στις πόλεις, γίνονται τα πολεμικά επίκαιρα. Στην Αθήνα είναι δυο οι αίθουσες που προβάλουν αποκλειστικά πολεμικά επίκαιρα, ελληνικά και αγγλικά, το Σινεάκ και το Άστυ.

Αλλά έρχεται η στιγμή που το μέτωπο καταρρέει. Στις 9 Απριλίου 1940 οι Γερμανοί μπαίνουν στη Θεσσαλονίκη. Μία από τις πρώτες διαταγές που εξέδωσαν  ήταν να ανοίξουν οι κινηματογράφοι για να δείξουν ότι η ζωή συνεχίζεται ειρηνικά κάτω από τη δική τους υψηλή προστασία. Την προηγούμενη περίοδο λόγω του φόβου των συναγερμών οι κινηματογράφοι υπολειτουργούσαν, ανοίγοντας σε ακατάστατες ώρες.

Η διαφορά που υπάρχει τώρα με την προηγούμενη περίοδο είναι ότι επιτάσσονται ορισμένοι κινηματογράφοι και διατίθενται για τη ψυχαγωγία των στρατιωτών τους. Στη Θεσσαλονίκη, τα Διονύσια μετατρέπονται σε Soldaten Kino, το Πατέ σε Germania Kino και το Παλλάς σε Frontbuhne. Τα Ηλύσια «παραχωρούνται» στους Ιταλούς. Στην Αθήνα, το Αττικόν μετατρέπεται σε Soldaten Kino Victoria, το Απόλλων σε Kino Apollo, ενώ  οι άλλοι κινηματογράφοι υποχρεώνονται να αναγράφουν τους τίτλους των έργων εκτός από ελληνικά, στα γερμανικά και ιταλικά. Το μέτρο αυτό επεκτείνεται σε όλη την Ελλάδα.

Με την είσοδο των Γερμανών δεν σημειώνεται καμία άλλη αλλαγή στη λειτουργία των κινηματογράφων πέρα από την απαγόρευση ταινιών που προέρχονται από εχθρικές προς τον Άξονα ταινίες, την υποχρεωτική προβολή γερμανικών προπαγανδιστικών επικαίρων και τις ώρες προβολής που προσαρμόζονται στις απαγορεύσεις της κυκλοφορίας και τις ανάγκες εξοικονόμησης ηλεκτρικής ενέργειας.

Στην Κατερίνη, οι Γερμανοί, κουβαλούσαν τη δική τους μηχανή προβολής όταν έκαναν κατά διαστήματα προβολές για τους στρατιώτες τους μια και αυτή που είχε ο κινηματογράφος είχε χαλασμένο το σύστημα του ήχου και έπαιζε όλες τις ταινίες βωβές, πράγμα που φαίνεται δεν ενοχλούσε τους ντόπιους!

Η ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΝΘΗΣΗ

Με τη λήξη της γερμανικής κατοχής δημιουργείται το πρωτοφανές φαινόμενο της μαζικής προσέλευσης στους κινηματογράφους της πρωτεύουσας. Αλλά αυτό δεν είναι ένα ευκαιριακό φαινόμενο, η αντίδραση ίσως στην στερημένη ζωή της κατοχής, αλλά έχει διάρκεια. Και το 1966 το περιοδικό Εικόνες χαρακτηρίζει την Αθήνα σαν την «πιο ιδιότυπη κινηματογραφόπληκτη πρωτεύουσα της υφηλίου» με τις «50 αίθουσες πρώτης προβολής και το τακτικό επταήμερο των 12 καινούργιων ταινιών»

ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '90
(από μια έρευνα του ΕΚΚΕ για την Κατάσταση του συστήματος διανομής στην Ελλάδα

"Η συνολική εικόνα, πάντως, για την κατανομή των κινηματογραφικών αιθουσών στην Ελλάδα έχει ως εξής: Ο αριθμός των αιθουσών / οθονών ανέρχεται σε 443. Αυτές ανήκουν σε 382 κινηματογραφικές μονάδες / επιχειρήσεις. Από τις 443 αίθουσες, οι 203 είναι χειμερινές, οι 53 ετήσιας λειτουργίας και οι 186 θερινές. Αν και στο λεκανοπέδιο συγκεντρώνεται περίπου το 35% το συνολικού πληθυσμού της χώρας, το αντίστοιχο ποσοστό των κινηματογραφικών αιθουσών / οθονών ξεπερνά το 52%. Οι τρεις περιφέρειες με το μικρότερο αριθμό αιθουσών είναι η Δυτική Μακεδονία με 0,7%, τα Ιόνια Νησιά με 1,1% και το Βόρειο Αιγαίο με 1,3%, ενώ υπάρχει ένας νομός εντός των ορίων του οποίου δεν υφίσταται κινηματογραφική αίθουσα: πρόκειται για τον νομό Φλωρίνης."

47 διατηρητέοι θερινοί κινηματογράφοι

Το 1997 ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κώστας Λαλιώτης, με απόφασή του χαρακτήρισε διατηρητέα τη χρήση 47 θερινών κινηματογράφων που βρίσκονται εντός του λεκανοπεδίου Αττικής:

ΑΙΓΛΗ (Ζάππειο) ΒΟΞ (Εξάρχεια) ΘΗΣΕΙΟ ΠΑΛΛΑΣ (Παγκράτι) ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ (Πλάκα) ΑΝΕΣΙΣ (Αμπελόκηποι) ΑΕΛΛΩ (Κυψέλη) ΕΛΛΗΝΙΣ (Αμπελόκηποι) ΕΚΡΑΝ (Εξάρχεια) ΛΙΛΑ (Πατήσια) ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΕΪ (Κυψέλη) ΡΙΒΙΕΡΑ (Εξάρχεια) ΗΛΕΚΤΡΑ (Πατήσια) ΑΘΗΝΑΙΑ (Κολωνάκι) ΑΜΟΡΕ (Πολύγωνο) ΜΕΤΡΟΠΟΛ (Αθήνα) ΤΡΙΑΝΟΝ (Κυψέλη) ΝΑΝΑ (Δάφνη) ΝΕΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ (Αθήνα) ΜΙΤΣΙ (Κουκάκι) ΑΤΗΕΝΕ (Κυψέλη) ΔΙΑΝΑ (Κυψέλη) ΣΤΕΛΛΑ (Κυψέλη) ΡΑΝΙΑ (Πατήσια) ΜΟΝ ΡΕΠΟ (Αγ. Νικόλαος Αχαρνών) ΔΕΞΑΜΕΝΗ (Κολωνάκι) ΛΑΟΥΡΑ (Παγκράτι) ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ (Κηφισιά) ΧΛΟΗ (Κηφισιά) ΦΙΛΟΘΕΗ, ΦΑΝΤΑΖΙΟ (Πειραιάς) ΑΜΥΝΤΑΣ (Υμηττός) ΔΙΑΝΑ (Παλ. Φάληρο) ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ (Αγ. Παρασκευή) ΚΑΡΜΕΝ (Αθήνα) ΤΙΤΑΝ (Αιγάλεω) ΦΛΕΡΥ (Καλλιθέα) ΠΟΛΕΝΑ (Ανω Πατήσια) ΑΚΤΗ (Βουλιαγμένη) ΨΥΧΙΚΟ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (Ηλιούπολη) ΚΑΤΕΡΙΝΑ (Χαϊδάρι) ΑΣΤΡΟΝ (Μάνδρα) ΑΜΙΚΟ (Χαλάνδρι) ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ (Χαλάνδρι) ΑΘΗΝΑ (Χαλάνδρι) ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ (Χαλάνδρι)
ΑΠΟ:http://www.cinefilip.gr/gr_xroniko_001.htm

ΔΙΑΦΟΡΕΣ   ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ   ΚΑΙ   ΘΕΑΤΡΟΥ

    Στο θέατρο παίζουν οι ηθοποιοί «ζωντανά». Όταν γίνονται λάθη κι άστοχες κινήσεις, πρέπει να αντιμετωπίζονται εκείνη τη στιγμή.                                                    

        Στον κινηματογράφο, επειδή είναι «κονσέρβα», υπάρχει η δυνατότητα να γίνουν διορθώσεις. Έτσι κι αλλιώς κάθε σκηνή επαναλαμβάνεται μέχρι να επιτευχθεί το ζητούμενο και πάντα επιλέγεται η καλύτερη απόδοσή του.

    Ο κινηματογράφος έχει μεγαλύτερες τεχνικές δυνατότητες (εφφέ). 

        Στο εξωτερικό οι θεατρικές παραστάσεις έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες.

    Στον κινηματογράφο το μάτι του θεατή είναι κυρίως το μάτι της κάμερας.

    Στο θέατρο το μάτι του θεατή εστιάζει σε ό,τι τον ελκύει αισθητικά ή σε ό,τι επιλέγει διανοητικά.

    Ο ηθοποιός βρίσκεται σε απόλυτη σύνδεση με τον περιβάλλοντα χώρο στον οποίο διαδραματίζεται η σκηνή ―στο θέατρο υπερβολικά, στον κινηματογράφο πιο φυσικά.

    Στο θέατρο συμμετέχει το κοινό 

     α) έμμεσα (με τη φυσική αντίδραση:γέλιο, κλάμα, χειροκρότημα,κ.λ.π.)                                                                

     β) άμεσα (στις πρωτοποριακές παραστάσεις επηρεάζει την εξέλιξη του μύθου ή γίνεται μέρος του).                                                   

    Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται μία θεατρική παράσταση είναι μεταβαλλόμενες.

     Είναι δεδομένο ότι      

     1) κάθε φορά το κοινό αλλάζει και                                

     2) όπως είναι φυσικό, διαφοροποιείται η φυσική, η πνευματική ή η ψυχική κατάσταση των ηθοποιών.

Γι’ αυτό κάθε θεατρική παράσταση είναι μοναδική.

 Πώς ακριβώς συμβαίνει αυτό;                                                                                                

   Είναι αυτονόητο ότι το κοινό επηρεάζει την ποιότητα μιας παράστασης. Η θετική αντίδραση ανεβάζει την ποιότητα, γιατί επηρεάζεται άμεσα η ψυχική διάθεση των ηθοποιών θετικά κι επομένως αποδίδουν καλύτερα.

   Κάποιες φορές αρκεί να μην είναι έστω και ένας από τους ηθοποιούς σε καλή φυσική κατάσταση για να επηρεαστεί αρνητικά η απόδοση και των άλλων, αφού κάθε τι είναι αποτέλεσμα συνολικής προσπάθειας και αλληλεξάρτησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αλληλεπίδρασης είναι η γνωστή φράση, που μεταφορικά χρησιμοποιείται και σε άλλους χώρους, «δώσε μου ατάκα».

    Λόγω της άμεσης επαφής στο θέατρο λειτουργούν όλες οι αισθήσεις.                       

        Σε πρωτοποριακές παραστάσεις μπορεί ο θεατής να έχει την εμπειρία να αγγίξει μέρος του σκηνικού ή ηθοποιό.

    Η κινηματογραφική ταινία δίνει τη δυνατότητα να δει κάποιος ένα έργο, όσες φορές θέλει, επαναλαμβάνοντάς το ολόκληρο ή τμηματικά ή κατά σκηνή. Μπορεί δηλαδή να κάνει πολλαπλές αναγνώσεις. Επεξεργάζεται εκ νέου το θέμα, επανεξετάζει, μελετά, ερμηνεύει ή εν τέλει το επαναλαμβάνει κατ’ επανάληψη.

        Η ταινία παραμένει ίδια και αναλλοίωτη στο χρόνο ως προς την καλλιτεχνική της αξία, ενώ η θεατρική παράσταση είναι ανεπανάληπτη και ως προς την ημέρα ακόμα.

 Προκύπτει επομένως το ερώτημα:

 Θα μπορούσε μία θεατρική παράσταση να μαγνητοσκοπηθεί προκειμένου να διασωθεί;           

   Μόνο ως προς μερικά στοιχεία της, τα οποία είναι κυρίως επιφανειακά. Αυτό, που λέγεταιατμόσφαιρα στην αίθουσα του θεάτρου και που είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε μια παράσταση και μια ταινία, είναι αδύνατον να καταγραφεί και να μεταφερθεί με τη μαγνητοσκόπηση.

    Μια ταινία μπορώ να την δω και στο σπίτι μου. (Video, Home Cinema, DVD) Βεβαίως το κοινό ακόμα αντιμετωπίζει τον κινηματογράφο ως κοινωνική εκδήλωση και θέλει να πηγαίνει εκεί για να την δει.      

 Η ποιότητα της ταινίας δεν εξαρτάται από το χώρο αλλά από την ποιότητα των μηχανημάτων προβολής.          

        Στο θέατρο το κοινό επιλέγει να πάει, προγραμματίζει ίσως να κλείσει θέσεις καιρό πριν. Πολλές φορές η τηλεόραση προβάλλει θεατρικές παραστάσεις, όπως έχουν παιχτεί στο θέατρο. Άλλες φορές πάλι θεατρικά έργα, τα οποία έχουν σκηνοθετηθεί (τηλεσκηνοθεσία) και γυριστεί ειδικά για την τηλεόραση. Σε αυτήν την περίπτωση συμβαίνει ό,τι και στον κινηματογράφο.

Η πρώτη ταινία μικρού μήκους (1895)                                  https://www.youtube.com/watch?v=Ao1dx7gMqow&noredirect=1

     

Ποιες είναι οι 5 μεγαλύτερες σε διάρκεια ταινίες στην ιστορία του σινεμά 

Υπομονή να έχεις να βλέπεις....
Στην πρώτη θέση και με μεγάλη διαφορά βρίσκεται το Clocks του Christian Marclay το οποίο διαρκεί 24 ώρες! Πρόκειται για ένα κολάζ κινηματογραφικών σκηνών που γυρίστηκε το 2010, με μόνο κοινό την ύπαρξη ρολογιών. Η ταινία εξελίσσεται σε real time με τα ρολόγια. Το τρίλεπτο απόσπασμα που μπορείτε να δείτε στο slideshow πρέπει να παιχτεί real time στις 00:04 για να δείτε ότι τελειώνει όταν το ρολόι σε κάποια ταινία δείξει 00:07! Μετά το απόσπασμα μπορείτε να δείτε στο δεύτερο βίντεο την κριτική του BBC για την ταινία η οποία παίζεται στο ΜΟΜΑ της Νέας Υόρκης.
Στη δεύτερη θέση βρίσκεται το ιαπωνικό Human Condition (video 3) το οποίο διαρκεί 9 ώρες και 34 λεπτά και παρουσιάζει τη ζωή ενός Ιάπωνα στρατιώτη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ταινία γυρίστηκε σε τρία μέρη από το 1959 έως το 1961 από τον Μασάκι Κομπαγιάσι.
Στην τρίτη θέση συναντάμε το Melancholia του Φιλιππινέζου σκηνοθέτη Lav Diaz το οποίο διαρκεί 7 ώρες και 30 λεπτά (video 4) και μάλιστα τιμήθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας του 2008.
Στην τέταρτη θέση μια ταινία από την Ουγγαρία. Το Satantango του Bela Tarr (video 5) γυρίστηκε το 1994 και μεταφέρει τον θεατή σε μια ουγγρική φάρμα στο τέλος των χρόνων του κομμουνισμού. Μέσα σε 7 ώρες και 12 λεπτά, ο θεατής θα μπορεσει σίγουρα να κατανοήσει το τι θέλει να πεί ο σκηνοθέτης.
Στην πέμπτη θέση βρίσκεται ένα ντοκιμαντέρ 5 ωρών και 59 λεπτών με όχι και τόσο αισιόδοξο θέμα ( όπως σχεδόν όλες οι προηγούμενες ταινίες). Το Near Death γυρίστηκε το 1989 από τον Frederick Wiseman (video 6) και απευθύνεται σε θεατές με γερά νεύρα. Δεν είναι και εύκολο να δεις για περίπου 6 ώρες, ασπρόμαυρες σκηνές από θαλάμους Εντατικής χωρίς κανένα απολύτως σχόλιο. 


Από : http://www.kamarinia.gr/article/item/179718-poies-einai-oi-5-megaluteres-se-diarkeia-tainies-sten-istoria-tou-sinema-video

 

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΔΡΑΜΑΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ

Νέα Ιωνία, 13 Ιανουαρίου 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ Τ Α Ξ Ι Δ Ε Υ Ε Ι ΣΤΗ ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ…

  

     Στην προσπάθεια της χώρας μας, να αναδείξει τον πολιτισμό της και την προσφορά της στην έβδομη τέχνη καθώς και να προβάλλει και να διαδώσει το έργο των  νέων κινηματογραφιστών, ο Δήμος Νέας Ιωνίας φιλοξενεί στην πόλη μας το Φεστιβάλ Δράμας.

     Το Φεστιβάλ Δράμας θεωρείται στο εγχώριο κινηματογραφικό τοπίο το κορυφαίο φεστιβάλ στο είδος του. Η διεθνής του αναγνώριση συμβάλλει σημαντικά στην επιτυχία των «ταξιδιών» του…

     Συγκεκριμένα, ο Δήμος Νέας Ιωνίας σε συνεργασία με τον  Πολιτιστικό Οργανισμό «Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας» διοργανώνουν στις 17.01.2015 - 18.01.2015 & ώρα 8:00 μ.μ. στον Πολυχώρο - Δημοτικό Κινηματογράφο «Αστέρας» (Ασκληπειού 4, Νέα Ιωνία - όπισθεν ΟΤΕ) την προβολή βραβευμένων & διακριθεισών ταινιών μικρού μήκους.

     Σας προσκαλούμε στην προβολή των ταινιών μικρού μήκους του Φεστιβάλ Δράμας, γιατί ο πολιτισμός αποτελεί μία «διέξοδο» στην δύσκολη καθημερινότητα και μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε, να ελπίζουμε και να διεκδικούμε.

      Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα και τους συντελεστές θα βρείτε στο www.neaionia.gr

                                Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ

ΗΡΑΚΛΗΣ ΓΚΟΤΣΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΕΝΟΣ ΣΤΕΛΕΧΟΥΣ

ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΕΝΟΣ ΣΤΕΛΕΧΟΥΣ

(Διάρκεια προγράμματος 3 ώρες)

Το πρόγραμμα αυτό απευθύνεται σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Στη Σκιά ενός  Στελέχους» (Job Shadow) υλοποιείται υπό μορφή επίσκεψης σε εργασιακό περιβάλλον - επιχείρηση και διαρκεί συνήθως 2-3 ώρες.

Συγκεκριμένα,  μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου επισκέπτονται μία εταιρία, έρχονται σε επαφή με στελέχη της με σκοπό να γίνουν κοινωνοί της επαγγελματικής λειτουργίας των στελεχών. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, στελέχη της εταιρίας μιλάνε στους μαθητές, εξηγούν τη δομή της επιχείρησης και τα διάφορα τμήματα που υπάρχουν σε αυτήν, τον τρόπο λειτουργίας τους και το ρόλο που παίζουν το καθένα ξεχωριστά για το προϊόν ή την παροχή υπηρεσιών της εταιρίας. Ακολουθεί σύντομη ξενάγηση στους χώρους και τις εγκαταστάσεις της εταιρίας, εφόσον είναι εφικτό, και η επίσκεψη συνήθως ολοκληρώνεται με μία μικρή συζήτηση όπου οι μαθητές διατυπώνουν τυχόν ερωτήσεις ή απορίες.

Η διάρκεια της επίσκεψης υπολογίζεται συνήθως στις 2-3 ώρες. Στελέχη της επιχείρησης διηγούνται τις προσωπικές τους εμπειρίες από τον επιχειρηματικό χώρο και συχνά αναφέρονται στις σπουδές τους, ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά στις επιλογές που θα πρέπει να κάνουν αργότερα για να επιλέξουν κατεύθυνση και επάγγελμα. Συνεπώς, το πρόγραμμα λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό ως  Επαγγελματικός Προσανατολισμός έχοντας ως βασικό στόχο να βοηθήσει τους μαθητές να διερευνήσουν τις δυνατότητες επαγγελματικής σταδιοδρομίας και ταυτόχρονα να αξιολογήσουν δεξιότητες και ικανότητες που απαιτούνται για να ανταποκριθούν στην αγορά εργασίας.

Μέσω του προγράμματος οι μαθητές:

• ενημερώνονται για τη διάρθρωση του χώρου εργασίας

• έρχονται σε προσωπική επαφή με ενεργά στελέχη επιχειρήσεων

• ανακαλύπτουν πώς κάθε εργαζόμενος και κάθε τμήμα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην παραγωγή ενός  προϊόντος ή στη διαδικασία παροχής υπηρεσιών

• αξιολογούν δεξιότητες και ικανότητες που απαιτούνται για να ανταποκριθούν στην αγορά εργασίας

• διερευνούν ευκαιρίες επαγγελματικής σταδιοδρομίας